Aspir, insanlık tarihinin en eski bitkilerinden biridir. Mezopotamya topraklarında bulunan arkeolojik kalıntılar, M.Ö. Daha sonra Orta Çağ'da Avrupa'da yaygın olarak tanınan aspir, kıyafetlerin dikildiği kumaşları boyadılar. Fransa ve İtalya'da peynirler ve sosisler onunla renklendirildi. Uzun bir süre aspir, yalnızca kırmızı-turuncu bir gıda boyası olarak kabul edildi. Günümüzde çoğunlukla gözleme kültürüdür.Aspir yaprakları eski çağlardan beri safranın alternatifi olarak daha ucuz bir analog olarak kullanılmıştır.Uzun yıllar aspir yağı sadece ham haliyle ve sos olarak tüketime uygun görülmüştür. Ancak sanayinin ve modern teknolojinin gelişmesi sayesinde aspir yağı, pişirme ve kızartma için uygun hale gelmiş, rafine edilmemiş haliyle kızartma için henüz uygun olmayan ayçiçek yağına mükemmel bir alternatif haline gelmiştir. Yağın akma noktası -13 ile -20°C arası, 20°C kinematik viskozitesi (61-85) ⋅ 10-6 m/s, iyot sayısı 130-155.Aspir yağı rekoru elinde tutuyor linoleik asit içeriği için ve yiyeceklerde düzenli yağ kullanımı ile eksiklikleri giderebilir. Diğer birçok bitkisel yağın aksine, aspir bir tür E vitamini içerir: gama-tokotrienol (%0,8 mg). Ancak aynı zamanda aspir yağı skualen içermez. Aspir yağı, aspir boyasının (Carthamus tinctorius) tohumlarından elde edilen bitkisel bir yağdır.Görünüşü şeffaf, zengin sarıdan koyu yeşile, çiçek-ceviz tadında ve hafif acılıkta, aroması hafif, doğal bitkisel yağdır. Soyulmuş tohumlardan elde edilen yağ, gıda olarak kullanılır. Ham tohum yağı acı bir tada sahiptir, hafif, sararmayan kuruyan yağların hazırlanmasında, sabun yapımında ve linolyum üretiminde kullanılır.